بود امّیدم برادر جان مرا یاری کنی
سال‌ها در لشکرم بهرم علمداری کنی

ای دریغا از فراقت! شد امّیدم ناامید
بی‌برادرم گشتم و پشتم خمید

هم پناه خیمه و ساقی طفلان منی
تو علمدار سپاه من و هم جان منی

تا دو دستت قلم و تیر عدو، چشم تو بست
کمرم از غم داغ تو شکست

دست من قطع شد و پای مرا قطع کنید
می‌کشم منّت اگر تیر به چشمم بزنید

حاضرم بند ز بندم بنمایید جدا
ولی از بهر خدا، تیر به مشکم نزنید

شیعیان؛ غرق‌به‌خون گشته علمدار حسین
بهترین یار و مددکار و سپهدار حسین

تن خونین جوانان حسین روی زمین
چشم زینب شده خون‌بار حسین